Op vrijdag 25 mei 2018 organiseerde het Willemsfonds van Ganshoren een huldeviering ter ere van bestuurslid René Willems, als dank voor zijn levenslange inzet voor het Brusselse Willemsfonds. Lees hieronder enkele fragmenten uit de laudatio van voorzitter René Coppens.

“Nomen est omen”, zegden de antieken. Een Latijnse uitdrukking die zoveel betekent als: “De naam is een voorteken”. De oude Romeinen waren er immers rotsvast van overtuigd dat de naam die iemand kreeg bij de geboorte meteen ook iets zei over het lot dat hem of haar te wachten stond. Een naam kon als het ware iemands levensloop voorspellen. Zo was de veronderstelling. Vandaag de dag durft de uitdrukking nog eens over de tongen gaan als het beroepdat iemand uitoefent toevalligerwijs goed past bij de naam die hij draagt.

Als ‘Nomen est omen’ bij iemand van toepassing is, dan is het wel bij René Willems. Een man die zijn hele leven gewijd heeft aan het Willemsfonds en naamgenoot is van de inspirator ervan.

René Willems, geboren in het jaar 1934, is afkomstig van Koekelberg, waar zijn ouders een kapperszaak hadden aan de Jetselaan. In 1962 treedt hij in het huwelijk met Hélène. Ze leerden elkaar kennen op de planken bij de toneelvereniging Rust Roest. In ’62 verhuizen ze naar Ganshoren. In zijn appartement op de hoogste verdieping van een flatgebouw in de Negen Provincieslaan, geniet hij nog dagelijks van een indrukwekkend panoramisch uitzicht over Brussel.

Sedert zijn achttiende verjaardag is hij onafgebroken lid van het Willemsfonds. Dat maakt van René een Willemsfondser van het eerste uur.

Zijn eerste kennismaking met het Willemsfonds was op zestienjarige leeftijd. Om zijn kennis van het Engels wat bij te spijkeren, besloot hij naar de avondschool van het Willemsfonds te gaan. Die keuze was toen eerder toevallig, maar bleek naar eigen zeggen achteraf toch zijn grote geluk geweest te zijn. René Willems kreeg er les van Constant De Pauw, broer van Karel De Pauw, die aan het hoofd stond van de Taal- en Handels-leergangen van het Willemsfonds Brussel.

René Willems heeft zich sindsdien altijd tomeloos ingespannen voor de dagelijkse werking van de lokale Willemsfondsafdeling, waarvan hij gedurende vele jaren het voorzitterschap met brio waarnam.

Daarnaast was hij ook één van de drijvende krachten achter de Willemsfondsschool; een kwarteeuw lang als lesgever en daarna als studiemeester-opvoeder. En op 84-jarige leeftijd is hij nog steeds een actief bestuurslid van Willemsfonds Ganshoren.

Gesticht in 1851 en vernoemd naar de vader van de Vlaamse beweging, Jan Frans Willems, is het Willemsfonds de oudste nog bestaande sociaal-culturele organisatie van ons land.

Het Willemsfonds is een liberale en vrijzinnige vereniging, die cultuurbeleving en sociale emancipatie hoog in het vaandel draagt en een zo breed mogelijke verspreiding van het Nederlands vooropstelt. Die unieke combinatie van factoren, waarmee we appelleren aan het gedachtegoed van onze bezieler, vormt het DNA van het Willemsfonds. Ons DNA. En het zijn net die drie kenmerken die René Willems’ drijfveren in het leven vormgeven: vrijzinnigheid, cultuur en het Nederlands.

René Willems is een bevrijde geest, een gepassioneerd cultuurminnaar en een zoete cultuurflamingant. Maar bovenal is René een Willemsfondser in hart en nieren. Het is juist zijn liberale spirit, zijn passie voor cultuur en zijn liefde voor het Nederlands, die van René Willems een échte Willemsfondser maken. Willemsfonds Ganshoren drukt zijn dank uit voor zijn jarenlange tomeloze inzet!

René Coppens
Voorzitter Willemsfonds Ganshoren