De eerste keer dat een van mijn beste vriendinnen mij zei dat ze zwanger was, vergeet ik nooit meer. Het kwam als een schok: Een baby? Bewust? Maar waarom? En…? Zoveel vraagtekens! Gelukkig werd de ‘gewenste reactie’ in onze vriendschap nooit per se verwacht en mocht de error in mijn hoofd ook nu gewoon afgelezen worden van mijn gezicht, want het ging niet anders.
De zeer persoonlijke aankondiging van haar was blijkbaar iets dat enorm veel onbestemde gevoelens bij mij naar boven bracht. Ik was heel blij voor haar (toen ik wist dat het bewust was ;-)) en dat overheerste, maar ik was ook bang. Bang dat ik dit ook zou moeten willen, bang voor haar bevalling en alle risico’s, bang dat ik haar als vriendin zou kwijtraken aan het mama-schap. Gelukkig bespraken (en deelden) we ook deze twijfels en werd onze vriendschap sterker dan ooit (zeker tijdens de lockdown toen zij mijn bubbel was en daarmee ook automatisch het fantastische minimensje dat zij uiteindelijk creëerde), maar toch… Ik denk nou eenmaal (te) veel na soms en de vragen bleven dus, want: wat betekent het als de wereld om je heen zich langzaam vult met kinderen en je hier zelf niet per se aan bij wilt dragen? Wat voor effect heeft deze andere levensinvulling op je vriendschap en hoe blijf je investeren in je vriendschapsrelatie als er zo’n bijzondere andere relatie bijkomt?
Het feit dat ik (of eigenlijk wij) niet alleen was (waren) met deze fascinatie bleek toen ik het Instagram-account “Al mijn vrienden hebben kinderen” ontdekte. Hierop deelt Nathalie de Graef op zeer herkenbare en vooral vaak grappige wijze haar ervaringen als kinderloze dertiger met een passie voor de vriendschap. Deze anekdotes en denkoefeningen vertaalden zich naar het boek met de gepaste titel “Al mijn vrienden hebben kinderen en daarom lijkt het soms alsof ik ze ook heb”. Omdat dit een feest van herkenning was en vooral voelde als een ode aan de vriendschap, wil ik het graag met jullie delen.
Nathalie neemt ons in haar boek mee op een boeiende reis door de ups en downs in relaties die evolueren wanneer sommige vrienden ervoor kiezen om ouders te worden, terwijl anderen dat niet doen. Want hoe doe je dat eigenlijk: tijd maken voor elkaar terwijl voor de één de avond nog heel jong is om 21u, terwijl voor de ander ook die weekenddag al (met geluk, want eigenlijk is dat uitslapen) om 6u ‘s ochtends begonnen is? En zijn de kinderen er altijd bij en spreken we af op de kinderboerderij of wil ‘mama/papa’ ook weleens gewoon weer ‘vriend(in)’ zijn en een dagje wellnessen bijvoorbeeld?
In het boek geeft Nathalie door haar persoonlijke ervaringen te delen een soort handleiding met tips&trics. Net als op haar Instagramaccount stelt ze taboes en vooroordelen rondom het niet krijgen van kinderen aan de kaak. Ze durft de vragen te stellen waar dat voor velen ‘not done’ is en werpt een kritische blik op de normen van de samenleving. Tegelijkertijd is het boek vooral zeer toegankelijk en zit het vol humor en oprechte momenten van reflectie, zonder te moraliseren of te oordelen. Het is vooral een omarming van de diversiteit van wat vriendschap kan zijn en een aansporing om open te staan voor elkaars keuzes. De boodschap: blijf de waarde van vriendschap koesteren boven eventuele verschillen in levenspaden, want vriendschap heeft de kracht heeft om die ‘kloof’ te overbruggen.
Het leuke is dat het boek, naast de duidelijke ‘doelgroep’ in de titel, ook heel aantrekkelijk en passend is voor ouders. Het boek biedt een empathische inkijk in het leven van vrienden die zich op een andere levensweg bevinden, maar zeker ook een geruststellende blik op de uitdagingen en vreugde van het ouderschap. 1 van mijn “vriendinnen met kinderen” bladerde in elk geval maar een klein stukje toen ze op bezoek was en heeft het gelijk geleend… Ik zeg het maar.
“Al mijn vrienden hebben kinderen” is een verfrissend boek: scherp en humoristisch. Het is boeiend en verhelderend voor iedereen die geïnteresseerd is in menselijke relaties. Het gaf mij alvast een eerste antwoord op de vragen die ik had en vooral: het deed me ze bespreken met de vriend(inn)en in kwestie. Het boek herinnert ons eraan dat vriendschap een van de meest waardevolle dingen in het leven is, en dat het de moeite waard is om eraan te (blijven) werken, zelfs als de omstandigheden veranderen.
Suzanne ter Haar